Artykuły | Co do zasady

Piętnaście tygodni trwała obszernie komentowana sprawa statku Arctic Sunrise i trzydziestu aktywistów Greenpeace. Teraz, gdy wszyscy aktywiści niebędący obywatelami Rosji opuścili ten kraj, warto spojrzeć na te wydarzenia okiem prawnika.

Zmiany do ustawy o CIT, które weszły w życie 1 stycznia 2014 r., dają szansę na reaktywowanie praktycznie martwych przepisów o subpartycypacji. Byłaby to istotna zmiana na rynku obrotu wierzytelnościami zdominowanym przez tradycyjne cesje wierzytelności.

Choć umowa subpartycypacji została zdefiniowana w ustawie o funduszach inwestycyjnych, precyzyjne określenie jej charakteru prawnego może stwarzać pewne trudności.

Umowy o subpartycypację mogą być wkrótce realną alternatywą dla najbardziej do tej pory rozpowszechnionych na rynku umów cesji wierzytelności. Dlatego warto się przyjrzeć podstawowym różnicom między tymi umowami.

Z literalnej interpretacji przepisów Prawa bankowego i ustawy o funduszach inwestycyjnych wynika niestety odpowiedź przecząca.

Bezpieczne i efektywne wdrożenie subpartycypacji wymaga nie tylko uważnego skonstruowania umowy o subpartycypację zgodnie z prawem, ale też zastanowienia się nad jej skutkami podatkowymi.

Nowelizacja ustawy o CIT powinna zwiększyć popularność subpartycypacji w Polsce. Dotyczyć to będzie jednak zapewne wyłącznie subpartycypacji inicjowanej przez banki, bowiem nowelizacja ta odnosi się wyłącznie do subpartycypacji z ich udziałem.

Nowe rozwiązania podatkowe dla subpartycypacji, wprowadzone nowelizacją ustawy o CIT, mogą skłaniać do wykorzystywania subpartycypacji w miejsce klasycznych transakcji cesji wierzytelności. Dlatego warto porównać skutki podatkowe obu tych rozwiązań.

W postępowaniach o zamówienie publiczne strona niezadowolona z rozstrzygnięcia KIO nadal będzie musiała liczyć się z wysokimi kosztami skargi.

Nie każde rozwiązanie, które sprawdza się w umowie poddanej prawu obcemu, jest w równym stopniu celowe i uzasadnione w umowie, dla której właściwe jest prawo polskie.

Skomplikowane przepisy o przejęciu przez nabywcę nieruchomości obowiązku usunięcia spowodowanego w przeszłości zanieczyszczenia z reguły umożliwiają tylko sprzedającemu uwolnienie się od tej odpowiedzialności.

W czasie badania prawnego warto zwrócić uwagę, czy wytwórca odpadów, przekazując je innym podmiotom do zagospodarowania, uwolnił się od odpowiedzialności za ich należyte zagospodarowanie.