własność intelektualna | Co do zasady

W cyklu artykułów poświęconych sądom IP przybliżamy najważniejsze zmiany wynikające z nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego w sprawach dotyczących ochrony własności intelektualnej. Pisaliśmy już o wprowadzeniu nowego postępowania odrębnego oraz o instytucjach wniosku o zabezpieczenie dowodu i wniosku o jego wydanie lub wyjawienie. Teraz przeanalizujemy najważniejsze zmiany dotyczące tzw. roszczenia informacyjnego.

Jak ostatnio sygnalizowaliśmy, 1 lipca 2020 r. wchodzą w życie przepisy wprowadzające nowy rodzaj postępowania odrębnego w sprawach własności intelektualnej oraz nowe instytucje, które mają wzmocnić ochronę praw własności intelektualnej i zharmonizować rozrzucone po różnych ustawach przepisy wynikające z implementacji tzw. dyrektywy enforcement. Zmienią się m.in. zasady zabezpieczania dowodów dotyczących naruszenia. Pojawi się też możliwość żądania wyjawienia lub wydania środka dowodowego.

W ostatnich latach branża game-dev rośnie niezwykle dynamicznie. Upowszechnianie się smartfonów, nowe modele biznesowe i platformy dystrybucyjne sprawiły, że rynek gier wideo wystrzelił, stając się jedną z kluczowych gałęzi przemysłu kreatywnego. Jego rozwój pobudza wyobraźnię i apetyty nie tylko wydawców i producentów gier wideo, ale także największych graczy m.in. z sektora IT czy filmowego, którzy coraz chętniej orientują się na rynek gier. Rynek ten staje się także obiecującym obszarem dla inwestorów, w szczególności azjatyckich. Rozwoju branży nie zahamowała nawet pandemia COVID-19. Przeciwnie, branża gier doskonale wykorzystała ten czas, umacniając pozycję i notując kolejne wzrosty.

Scenarzyści gier wideo często osadzają fabułę gry w czasach współczesnych lub historycznych. Pojawia się wówczas potrzeba odwzorowania w grze znajomych elementów rzeczywistości. Częścią tej rzeczywistości są przedmioty takie jak samochody, ubrania, biżuteria, broń, produkty spożywcze, elektronika. Czy można je pokazać w grze, czy trzeba pytać kogoś o zgodę?

1 lipca 2020 r. wchodzi w życie kolejna nowelizacja Kodeksu postępowania cywilnego. Jej celem jest stworzenie wyspecjalizowanego sądownictwa zajmującego się sprawami z zakresu własności intelektualnej.

Czy podmioty wynajmujące samochody wyposażone np. w radio powinny uiszczać opłaty na rzecz organizacji zbiorowego zarządzania? Nad tą kwestią zastanawiał się ostatnio Trybunał Sprawiedliwości UE.

14 listopada 2018 r. Parlament Europejski przyjął nowelizację dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych („dyrektywa AUM”). Jedną z głównych zmian jest wprowadzenie definicji usługi platformy udostępniania wideo. Kto może zostać uznany za dostawcę takiej platformy i z czym się to wiąże?

TSUE uznał, że firma, która tylko składuje towary, nie wiedząc o tym, że są podrobione, nie narusza znaków towarowych. Czy zatem operatorzy logistyczni mogą spać spokojnie? Niezupełnie.

Gwałtowny boom w branży środków czystości wskazywał, że to właśnie w tym sektorze mogą pojawić się pierwsze spory IP z koronawirusem w tle. I faktycznie.

Unijny znak towarowy jest rzeczywiście używany, gdy korzysta się z niego zgodnie z jego podstawową funkcją i w celu zachowania lub stworzenia udziałów w rynku w Unii Europejskiej dla oznaczonych tym znakiem towarowym towarów lub usług. Przy ocenie rzeczywistego używania należy brać pod uwagę całokształt zgromadzonych dowodów i ich wzajemne powiązania, a nie oceniać dowody w oderwaniu od siebie.

Rzeczywiste używanie znaku towarowego na terytorium całej Unii Europejskiej można wykazać, w pewnych szczególnych okolicznościach, udowodniając jego używanie tylko w jednym państwie członkowskim.

Czy gry komputerowe są dziś towarem niszowym, czy weszły do mainstreamu? Od odpowiedzi na to pytanie zależy możliwość rejestracji znaku podobnego do wcześniejszego znaku towarowego.